Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Ετοιμος να σηκώσει τα βάρη της πολιτικής



H αποδοχή της πρότασης να τεθεί επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας του ΠΑΣΟΚ δεν ξένισε όσους τον ζουν από κοντά. Παρότι ο θρύλος της άρσης βαρών βρέθηκε για χρόνια στην κορυφή του κόσμου, ήθελε πάντα να προσφέρει στους συνανθρώπους του...

O Πύρρος με τη γυναίκα του Αναστασία και την «κοράκλα» τους Ελένη, η οποία γεννή-θηκε το 1995, λίγο πριν από το Παγκόσμιο της Κίνας.



Τέσσερα Ολυμπιακά μετάλλια, τα τρία χρυσά. Συνολικά 34 μετάλλια διεθνούς επιπέδου και 15 καταρρίψεις παγκοσμίων ρεκόρ. Πίσω από τον παγκόσμιο μύθο της άρσης βαρών, έναν σύγχρονο άτλαντα που σήκωσε ξανά και ξανά την Ελλάδα στην κορυφή του κόσμου, κρύβεται ένας άνθρωπος τρυφερός, με κοινωνικές ευαισθησίες, μικρές, καλά κρυμμένες, αδυναμίες, αλλά -κυρίως- με πάθος για προσφορά.


Αυτό άλλωστε έκανε επί τόσα χρόνια ο Πύρρος Δήμας, είτε μέσα από τον πρωταθλητισμό και τις απανωτές υπερβάσεις, είτε μέσα από την Ομοσπονδία Αρσης Βαρών, την οποία έβγαλε από το αδιέξοδο του ντόπινγκ, είτε ως φιλάνθρωπος και πετυχημένος οικογενειάρχης...

Οπως εκμυστηρεύεται στους δικούς του ανθρώπους, κάτι ανάλογο ονειρεύεται να πετύχει και τώρα, στα 41 του χρόνια, μέσα από την εκλογή του στη Βουλή ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτόν τον σκοπό ο Πύρρος θα πρέπει να εγκαταλείψει τη θητεία του στις Ενοπλες Δυνάμεις όπου υπηρετεί με τον βαθμό του ταγματάρχη, δηλαδή να ρισκάρει εγκαταλείποντας τη δουλειά του για να κυνηγήσει αυτό που όσοι τον γνωρίζουν λένε ότι ήθελε πάντα: να προσφέρει.


Μεγάλες ευαισθησίες
Οι ίδιοι άνθρωποι υποστηρίζουν ότι ο Πύρρος με την ηράκλεια δύναμη, που τα έβαζε ακόμα και με ισχυρότερους αντιπάλους και έβγαινε νικητής, ένας αθλητής που έμοιαζε «ταγμένος» στο σκληρό σπορ που τον ανέδειξε, κρύβει μέσα του εξίσου μεγάλες ευαισθησίες.

Οσοι τον παρακολουθούσαν και εκτός ταπί, τον θυμούνται εκεί στα τέλη της δεκαετίας του '90 να συμμετέχει σε ραδιοτηλεοπτικό μαραθώνιο αγάπης με στόχο την κατασκευή ενός υπερσύγχρονου κτιρίου για τη στέγαση παιδιών με ειδικές ανάγκες. Γι' αυτόν τον σκοπό είχε παραδώσει χωρίς δεύτερη σκέψη τα δύο του χρυσά μετάλλια που κατέκτησε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Κίνας το 1995, ώστε να τεθούν σε δημοπρασία. Ενα τρίτο μετάλλιο το κατέθεσε λίγο αργότερα σε ένα από τα μοναστήρια της Πάτμου. Ακόμα και τις τελευταίες ημέρες ο Πύρρος βρέθηκε στις ΗΠΑ για να συγκεντρώσει χρήματα από τους Ελληνες ομογενείς, ώστε να διατεθούν για την πλήρη ανακαίνιση του ελληνικού σχολείου της Χειμάρρας στη Βόρειο Ηπειρο.


Από εκεί ξεκίνησε το 1991 για να έρθει στην πατρίδα που λαχταρούσε, διασχίζοντας τα σύνορα με μια μικρή τσάντα και λίγα ρούχα μέσα της και μια μεγαλύτερη στην οποία προτίμησε να κρύψει την αγαπημένη του γατούλα.

Αυτός ο χειροδύναμος άνδρας που αντιμετώπισε με θάρρος κάθε κακουχία, ήρθε στην Ελλάδα με μια γατούλα στα χέρια, την «ψιψίνα» όπως τη φώναζε, την οποία δεν ήθελε να αποχωριστεί με τίποτα. Την «ψιψίνα» του, που κάποιοι συμπατριώτες μας της έκοψαν τη γλώσσα και τη σκότωσαν την ημέρα που ο Πύρρος Δήμας έφευγε στη Βαρκελώνη για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992 και την αρχή μιας ονειρεμένης πορείας...

Οι φωτογραφίες που έβγαλε με δύο έφιππους αστυνομικούς λίγο πριν κατακτήσει το πρώτο χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στη Βαρκελώνη

Ο ΠΑΤΕΡ ΦΑΜΙΛΙΑΣ
Ενα παιδί για κάθε Ολυμπιακό μετάλλιο

Τέσσερα παιδιά, δύο αγόρια και δύο κορίτσια έχει αποκτήσει ο Πύρρος, τα οποία -όπως δηλώνει τουλάχιστον για τα δύο μεγαλύτερα- δεν «χόρτασε» ποτέ. Η ζωή του πρωταθλητή απαιτούσε θυσίες και ο Πύρρος για αρκετά χρόνια έλειπε από το σπίτι για μεγάλα διαστήματα. Φύλακας και εγγυητής της ασφάλειας της οικογένειάς του η σύζυγός του, Αναστασία, παλιά αθλητική συντάκτρια στην ΕΤ3, άφησε την καριέρα της για χάρη της πολυμελούς οικογένειας.

Με δύο μοτοσικλετιστές στο Σίδνεϊ




Πρώτη γεννήθηκε η περίφημη «κοράκλα», η Ελενίτσα, τον Ιούνιο του 1995, και λίγο αργότερα ο Βίκτωρας. Ακολούθησαν η Μαρία και ο Νίκος. Υπήρξαν στιγμές κατά τις οποίες όταν ο Πύρρος έφευγε από το σπίτι, ύστερα από ολιγοήμερες... διακοπές, η Ελένη και ο Βίκτωρας προσπαθούσαν να ασφαλίσουν την εξώπορτα. Και ο ίδιος, όμως, δεν γύριζε ποτέ με άδεια χέρια. Πάντα κρατούσε δωράκια για τα παιδιά, ενώ το μεγαλύτερο έξοδο που έκανε στα ταξίδια του... τηλέφωνα από ξενοδοχεία ή κινητά.

Από την ημέρα που τα παιδιά ήρθαν στη ζωή του αποτελούσαν ένα επιπλέον κίνητρο για ακόμη μεγαλύτερες υπερβάσεις. Το 1995, στο Παγκόσμιο της Κίνας, ο Πύρρος βρέθηκε, ως συνήθως, στο βάθρο των νικητών. Το ίδιο βράδυ άπλωσε στο κρεβάτι του τρεις φωτογραφίες της Ελενίτσας και πάνω τους ακούμπησε τα μετάλλια, λέγοντας ισάριθμες φορές «αυτό το μετάλλιο είναι για σένα, Ελενίτσα μου». Και, βέβαια, ποτέ δεν έκρυψε το όνειρό του: να κάνει τέσσερα παιδιά, ένα για κάθε ολυμπιακό μετάλλιο. Και το πραγματοποίησε...

Ο Ελληνας Ολυμπιονίκης στην Αθήνα με φόντο τον Παρθενώνα.

Τα γούρια του
Παγωτό, καρπούζι και... αστυνομικοί

Σπάνια συναντάει κανείς μεγάλους αθλητές, Ολυμπιονίκες, χωρίς προλήψεις. Ενας τέτοιος υπήρξε και ο Πύρρος Δήμας, ο οποίος σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του ακολουθούσε με ευλάβεια τα? γούρια του.

Από τα πρώτα του βήματα στα διεθνή ταπί είχε την εμμονή να αγωνίζεται πάντα με ολοκαίνουργιες, αφόρετες κάλτσες, με μια μπλε χάντρα στα αθλητικά του παπούτσια, να συνδέει την καλή τύχη με τον αριθμό 11 -και ενίοτε το 111-, να τρώει παγωτό μετά τον αγώνα και κατά περίπτωση καρπούζι πριν από τους αγώνες και πολλά άλλα.

Ενα από τα πιο χαρακτηριστικά γούρια του Πύρρου ήταν οι? αστυνομικοί! Στη Βαρκελώνη, την παραμονή του τελικού, φωτογραφήθηκε έξω από το προπονητήριο της άρσης βαρών ανάμεσα σε δύο έφιππους αστυνομικούς. Την επομένη χρίστηκε για πρώτη φορά χρυσός Ολυμπιονίκης.? δείγμα καταγράφηκε.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, στην Ατλάντα, φωτογραφήθηκε και πάλι παρέα με δύο Αμερικανούς αστυνομικούς μοτοσικλετιστές. Ηρθε και το δεύτερο χρυσό... Το 2000, στο Σίδνεϊ, ίδιο σκηνικό: φωτογραφία με δύο Αυστραλούς αστυνομικούς, που φορούσαν, μάλιστα, φαρδιά καπέλα. Το αποτέλεσμα: τρίτο χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο.

Το 2004, ένεκα τραυματισμού και μπόλικης ταλαιπωρίας, η φωτογραφία ξεχάστηκε... Και έτσι ήρθε το? χάλκινο μετάλλιο. Ωστόσο αυτό δεν μειώνει την επιτυχία, αφού κανείς αθλητής στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων δεν έχει κατακτήσει τέσσερα μετάλλια από τα οποία τα τρία χρυσά.

Η φιλία με τον Μάρκ Χούστερ
Αντίπαλοι στο ταπί, κολλητοί στη zωή

Οι φιλίες στην ντριμ τιμ της άρσης βαρών, όπως αποκλήθηκε η χρυσή ομάδα του «αθλήματος των δυνατών», ήταν ισχυρές. Γι' αυτό και δεν διαταράχθηκαν, παρά το γεγονός ότι πολλές φορές υπήρξαν και εντάσεις μεταξύ των αθλητών.

Για τον Πύρρο η φιλία ήταν ανέκαθεν κάτι ισχυρό, είτε αφορούσε συναθλητές του, είτε καλλιτέχνες, διάσημους και μη, είτε πολιτικούς, είτε ανθρώπους της καθημερινότητας. Δεν ξεχνούσε ποτέ τους φίλους του, ενώ δεν δίστασε να αναπτύξει αδιάσπαστους δεσμούς ακόμα και με διαχρονικούς αντιπάλους του.

Κάπως έτσι έγινε με τον Μαρκ Χούστερ, «αιώνιο» αντίπαλό του θα μπορούσε να πει κανείς, με μονομαχίες που ξεκίνησαν το 1992 και ολοκληρώθηκαν ουσιαστικά το 2000, όταν o Γερμανός πρωταθλητής κρέμασε τα παπούτσια του. Οι δύο τους ξεχνούσαν τις ιστορικές μονομαχίες τους -κυρίως ο Χούστερ, που συνήθως ανέβαινε ένα σκαλοπάτι πιο χαμηλά από τον Πύρρο- κι έκαναν διακοπές στην Ελλάδα, ιδιαίτερα στην Κρήτη.

Μάλιστα, ο Χούστερ συνήθιζε να λέει πως ελέω της κόντρας του με τον Δήμα είναι πιο γνωστός στους Ελληνες παρά στους Γερμανούς. Ακόμα και σήμερα η φιλία τους παραμένει θερμή, ενώ επικοινωνούν τακτικά στο Διαδίκτυο.

ΤΑΣΟΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ



Σταυρούλα Σμυρναίου
Το κορίτσι από το Παιδικό Χωριό του 1992 στηρίζει τον Πύρρο που δεν την ξέχασε ποτέ

Ο Πύρρος φοίτησε στην Αλβανία σε ένα σχολείο όπου ο μεγαλύτερος αριθμός των μαθητών ήταν παιδιά ορφανά ή με γονείς που τα είχαν παρατήσει στην τύχη τους. Μεγάλωσε μαζί τους, αν και εκείνος έμενε σπίτι του με τον πατέρα του, Βίκτορα, τη μητέρα του, Ελευθερία, και τον μικρότερο αδελφό του, Οδυσσέα.

Πολύ γρήγορα ήταν σε θέση να αντιλαμβάνεται τον καημό της εγκατάλειψης και την αφόρητη μοναξιά των συμμαθητών του. Η εικόνα δεν του έφυγε ποτέ από το μυαλό. Μετά την κατάκτηση του πρώτου χρυσού Ολυμπιακού μεταλλίου το 1992 στη Βαρκελώνη και την επιστροφή του στην Ελλάδα ζήτησε από τον άνθρωπο που τον έφερε στην πατρίδα, τον Γιάννη Σγουρό, περιφερειάρχη Αττικής σήμερα, να επισκεφθούν το Παιδικό Χωριό SOS στη Βάρη.

Ετσι κι έγινε. Τα πιτσιρίκια τον υποδέχθηκαν με έκδηλο ενθουσιασμό, ένα κοριτσάκι όμως, η μικρή Σταυρούλα, μόλις τον αντίκρισε έτρεξε και έπεσε αυθόρμητα στην αγκαλιά του. Από εκείνη την ημέρα μέχρι και σήμερα ο Πύρρος και η Σταυρούλα συναντώνται όποτε τους δίνεται η ευκαιρία και βέβαια αλληλογραφούν συχνά.

Κράτησαν επαφή
Σήμερα, η Σταυρούλα είναι πλέον 27 ετών, μητέρα δύο παιδιών και ζει στη Σάμο. Η ίδια μιλάει στο «Εθνος της Κυριακής» για τον άνθρωπο που σημάδεψε τη ζωή της. Ο Πύρρος Δήμας τής φέρθηκε με τρυφερότητα, όταν εκείνη σε ηλικία 5 ετών βρισκόταν στο Παιδικό Χωριό. Το ενδιαφέρον, αλλά και η φροντίδα του Ολυμπιονίκη για τη Σταυρούλα δεν σταμάτησαν ποτέ, ακόμη κι όταν η ίδια δημιούργησε τη δική της οικογένεια.

«Ο Πύρρος είναι ένας υπέροχος και δοτικός άνθρωπος», αναφέρει χαρακτηριστικά η Σταυρούλα. «Με βοήθησε σε μια πολύ δύσκολη στιγμή της ζωής μου και δεν μου κάνει καμία εντύπωση το γεγονός ότι επέλεξε σε αυτήν την κρίσιμη συγκυρία για τη χώρα μας να εμπλακεί με την πολιτική. Του αρέσει να προσφέρει και θεωρώ ότι με την κίνησή του προσπαθεί με τον δικό του τρόπο να αρθρώσει παρηγορητική φωνή για τους συνανθρώπους του που δοκιμάζονται αυτήν την περίοδο. Αν και δεν ήμουν ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ, αυτήν τη φορά θα στηρίξω το κόμμα λόγω του Πύρρου».

ΜΑΡΙΝΑ ΖΙΩΖΙΟΥ
ethnos

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου